If skydiving is a sport, why not treat it like that?

Το Skydiving είναι άθλημα, συμπεριφέρσου του σαν αθλητής!

 *English Translation follows*

**Video link of a Warm Up for Skydivers at the end**

Το εκπληκτικό άθλημα που ονομάζουμε αλεξιπτωτισμός ή ελεύθερη πτώση είναι για όλους μας μια ασχολία γεμάτη απερίγραπτα συναισθήματα και στιγμές. Ο καθένας από εμάς ξεκίνησε για τους δικούς του προσωπικούς λόγους και συνεχίζει έχοντάς τους δικούς του στόχους. Για κάποιους είναι ατομικό, για άλλους ομαδικό, για κάποιους χόμπι, για άλλους ακόμα και επάγγελμα, για κάποιους καθημερινό ή εβδομαδιαίο και για άλλους πιο περιστασιακό. Όπως και να χει όμως είναι ένα άθλημα.

Οι περισσότεροι όμως δεν το αντιλαμβάνονται με αυτή την έννοια.

Ξεκινώντας το Skydiving υπάρχει μια συγκεκριμένη πορεία από γνώσεις και skills που πρέπει να αποκτήσεις για να μπορέσεις να ξεκινήσεις με ασφάλεια, κάνοντας το ελάχιστο που έχει να προσφέρει το άθλημα. Να μπεις σε ένα αεροπλάνο, να ανέβεις στον ουρανό, να πηδήξεις στο κενό, να ανοίξεις το αλεξίπτωτο (στο σωστό ύψος, στη σωστή στάση σώματος) και να προσγειωθείς σώος.

Κατακτώντας αυτές τις πρώτες ικανότητες ξεκινάει ο καθένας από εμάς την πορεία του στο άθλημα ακολουθώντας μία από τις αμέτρητες οδούς του. Ως εκεί όλα καλά.

 

Αυτό που πολλές φορές ξεχνάμε ή αμελούμε είναι άτι εκτός από τις απαραίτητες γνώσεις και τα skills θα πρέπει να βελτιώνουμε και τη σωματική και φυσική κατάσταση μας.

Όπως σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα-παιχνίδι δεν αρκεί απλά η τεχνική. Ο ποδοσφαιριστής και ο μπασκετμπολίστας δεν εξασκούνται μόνο στα σουτ, τις ντρίπλες και τις πάσες, ο αθλητής των πολεμικών τεχνών δεν προπονείται μόνο στις κλοτσιές και τις μπουνιές, το πρόγραμμα όλων των αθλητών (επαγγελματιών ή ερασιτεχνών) σε όλα τα αθλήματα, περιλαμβάνει και την απαραίτητη προπόνηση ενδυνάμωσης - φυσικής κατάστασης. Σε όλα τα αθλήματα η προπόνηση περιλαμβάνει εκτός από το κυρίως μέρος της εξάσκησης και το απαραίτητο ζέσταμα και αποθεραπεία. Γιατί θα πρέπει να είναι διαφορετικά τα πράγματα στην ελεύθερη πτώση?

 

Πολλές φορές ενώ η μέρα στη ζώνη τρέχει, συζητάμε πόσες θερμίδες μπορεί να καίμε σε ένα άλμα, με μια συσκευασία του αλεξιπτώτου μας ή μια ολόκληρη μέρα αλμάτων και είμαστε σίγουροι οτι ο αριθμός αυτός θα είναι μεγάλος.

Αυτό δε σημαίνει άτι έχουμε καταβάλει αρκετή (μυική) προσπάθεια?

Έχουμε σκεφτεί πόσο πολύ και ξεχωριστά χρησιμοποιούμε κάθε μυ ή αρθρωση του σώματος μας σε κάθε στάδιο ενός άλματος? Για να βγούμε στη πόρτα και να στηθούμε για την έξοδο μας, κατά τη διάρκεια της ελεύθερης πτώσης, στο άνοιγμα του αλεξιπτώτου, κατά την οδήγηση του και στη προσγείωση?

Κατ επέκταση, πόσο πιο αποτελεσματικοί θα είμασταν, αν οι μύες και οι αρθρώσεις μας ήταν πιο δυνατοί, γρήγοροι, ελαστικοί? Πόσο πιο άνετοι θα είμασταν και πόσο λιγότερη ενέργεια θα σπαταλούσαμε αν είμασταν σε καλύτερη φυσική και σωματική κατάσταση?

Ένας από τους θρυλικότερους εν ζωή αλεξιπτωτιστές, ο Dan Brosky-Chenfeld, στo βιβλίο του ‘’Above all else’’ (a must read είτε ασχολείσαι με τον αλεξιπτωτισμό είτε όχι) αναφέρει πως πριν ξεκινήσει η κάθε μέρα των αλμάτων προετοιμασίας για τους αγώνες όπου λάμβανε μέρος, έκανε αρκετά χιλιόμετρα τρέξιμο, ενώ η μέρα τέλειωνε με προπόνηση στο γυμναστήριο ανεξαρτήτως του πόσο κουρασμένος μπορεί να αισθανόταν από τα αμέτρητα άλματα της ημέρας.

 

Το δυνατό σώμα όμως έχει έναν ακόμα σκοπό πιο σημαντικό, από το απλά να μας κάνει καλύτερους αλεξιπτωτιστές. Ένα δυνατό σώμα μας θωρακίζει ενάντια στους τραυματισμούς. Όσο πιο δυνατοί είμαστε τόσο μεγαλύτερες πιέσεις ή απρόοπτα μπορεί να απορροφήσει και να αντιμετωπίσει το σώμα μας. Η ίδια ακριβώς κατάσταση θα έχει σίγουρα έστω και ελάχιστα, λιγότερες συνέπειες σε ένα δυνατό από ότι σε ένα αδύναμο σώμα.

Ο καιρός όπως ξέρουμε είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας και όσο συντηρητικοί ή προσεκτικοί και αν είμαστε, κανείς δεν μας εγγυάται οτι θα προσγειωθούμε με τον άνεμο που έπνεε την ώρα που επιβιβαζόμασταν στο αεροπλάνο. Σε μια προσγείωση λοιπόν σε δυσκολότερες συνθήκες από τις επιθυμητές, τα δυνατά πόδια είναι οι προστασία μας. Παραδείγματα υπάρχουν πολλά και είμαι σίγουρος πως όλοι είχαμε κάποια εμπειρία στην οποία ευχόμαστε να είμασταν σε έστω και λίγο καλύτερη φυσική κατάσταση.  

 

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν?

Πρωτ’ απ’ όλα να μην αμελούμε τη ‘’γυμναστική’’. Πάντα λέω οτι η γυμναστική είναι μία αναγκαία αγγαρεία για όλους τούς ανθρώπους, κάποιοι απλά είναι τυχεροί να την ευχαριστιούνται περισσότερο... Για τους skydivers η αναγκαιότητα αυτή είναι μεγαλύτερη και δυστυχώς η αφοσίωση μας σε αυτή δυσανάλογη.

 

Με όλα αυτά λοιπόν στο μυαλό μας, καλό θα είναι στη ρουτίνα που έχουμε ως προς την προετοιμασία μας για το κάθε άλμα να προσθέσουμε και ένα μικρό ζέσταμα (5 λεπτά μπορεί να είναι αρκετά) για το σώμα μας. Σίγουρα λίγες διατάσεις μετά από μια μέρα αλμάτων θα μας βοηθήσουν να επανέλθουμε γρηγορότερα και θα αισθανόμαστε πιο ξεκούραστοι την επόμενη μέρα. Ενώ ένα πρόγραμμα ενδυνάμωσης στην καθημερινότητα μας, θα βοηθήσει και στη βελτίωση μας σαν αθλητές, αλλά και στην αποφυγή ίσως κάποιου τραυματισμού ή τουλάχιστον στο να έχουμε το μικρότερο δυνατό ‘’κακό’’.

Blue Skies
 

Ένα γρήγορο ζέσταμα για Αλεξιπτωτιστές και όχι μόνο,

ώστε να είναι έτοιμοι για μια μέρα αλμάτων

 

     Skydiving is a sport, treat it like that!

 

The amazing sport we call Skydiving is a pursuit for us all, full of indescribable emotions and moments. Each of us started for his own personal reasons and continues with his own personal goals. For some it is an individual, for others it is a team activity. For some it is a hobby, for others it is even a profession. Some do it daily and others occasionaly. However, it is definitely a sport to everyone.

 

But most people don't realize it that way.

Starting with Skydiving there is a specific set of knowledge and skills that you need to acquire in order to be able to jump safely, doing the minimum that the sport has to offer. Get on a plane, climb to the sky, jump out the plane, open the parachute (at the right height, at the right body position) and land safely.

By acquiring these first skills, each of us begins his career in the sport by following one of its countless paths. So far so good.

 

What we often forget or neglect is that in addition to the necessary knowledge and skills, we must also improve our physical condition.

As with any sport, the technique is simply not enough. The footballer and the basketball player do not only train their shots, dribbles and passes, the martial artist will not only train his kicks and punches. The routine of all athletes (professionals or amateurs) in all sports, includes the necessary strength training and fitness program as well. In all sports, training includes, in addition to the main part of training, the necessary warm-up and cool-down. Why should things be different in Skydiving?

 

Many times while the day in the drop zone is running, we discuss how many calories we may be burning in a jump, during a pack of our parachute or a whole day of jumping and we are sure that this number will be pretty big.

Doesn't that mean we've put in a lot of (muscular) effort?

Have we thought about how much we use each muscle or joint of our body at each stage of a jump? To get out the door and prepare for our exit, during the free fall, at the opening of the parachute, while driving the parachute and during landing?

Consequently, how much more efficient would we be if our muscles and joints were stronger, faster, more flexible? How much more comfortable would we be and how much less energy would we waste if we were in better physical condition?

 

One of the most legendary skydivers alive, Dan Brosky-Chenfeld, in his book '' Above all else'' (a must read, skydiver or not) mentions that first thing he and his team did before starting a day full of training jumps, was to run several kilometers and when the day ended, no matter how tired they felt from the countless jumps of the day, they would continue with a workout at the gym.

 

But a strong body has one more important purpose than just to help us fly better. A strong body shields us against injuries. The stronger we are, the more pressure or unexpected occurrences, our body can absorb and deal with. The exact same situation will certainly have at least by little, fewer consequences to a strong than to a weak body.

The weather as we know it is our biggest enemy and no matter how safe we try to play, no one can guarantee us that we will always land with the same wind that was blowing, as we were boarding the plane. So, during a landing in more difficult conditions than desired, strong legs are our protection. There are many examples of how a strong body can protect us and I'm sure we all had some experience in which we wish we were in even a little better physical condition.

 

So what can we do?

First of all, let's not neglect exercising in general. I always say that working out is a necessary chore for all people, some are just lucky to enjoy it more ... For skydivers this need is greater and unfortunately our devotion to it is disproportionate.

 

So with all this in mind, it would be good to add a little warm-up (5 minutes could even be enough) to our routine of preparation before each jump. Definitely a few stretches after a day of jumping will help us recover faster and we will feel more relaxed the next day. While an strength training program in our daily lives will help us improve as athletes, it will also help to perhaps avoid an injury or at least to obtain the least possible harm.

Blue Skies

A quick warm up for Skydivers and not only them, to follow along.

The (3000 push ups) challenge concept

**English Translation following**

3000 push ups in 6 hours challenge (video)

Τον Μάιο του 2019 σε ένα τραπέζι με φίλους, και ενώ είχε προηγηθεί το ετήσιο διήμερο Parkour Gathering μας και κατ’ επέκταση ένα physical challenge το οποίο περιελάμβανε ατελείωτες κάμψεις και κουβάλημα του ζευγαριού μας, κατέληξα να δεσμεύομαι σε μία άλλη πρόκληση.

Nα κάνω 3000 κάμψεις σε χρονικό διάστημα 6 ωρών!

Η ιστορία ξεκινάει πιο παλιά, όταν το 2010 και σε ένα αντίστοιχο τραπέζι μεταξύ φίλων, κάποιος ρώτησε τον Blane (aka Chris Rowat) αν προτιμούσε σε διάστημα 24 ωρών να κάνει 10000 κάμψεις ή 1000 Muscle Up. O Chris ήταν απόλυτος, ότι εφικτά θα ήταν μόνο τα Muscle Ups. Tο ένα έφερε το άλλο και μερικές εβδομάδες αργότερα μια ομάδα ατόμων (κυρίως μέλη της ομάδας Parkour Generations: Chris 'Blane' Rowat, Stephane Vigroux, Dan Edwardes, Chris Keighley, Joe Boyle, Jun Suto, Andy Pearson, Bruno Peixoto) ξεκινούσε την προσπάθεια της να κάνει 1000 Muscle Up o καθένας σε μια μέρα. Το challenge έχει μείνει στην ιστορία σαν ένα από τα θρυλικότερα challenges της κοινότητας μας, (το οποίο μάλιστα έφεραν σε πέρας 4 άτομα ανάμεσα τους και ο Βlane και μάλιστα πολύ γρηγορότερα των 24 ωρών)

Και φτάνουμε λοιπόν στο 2019, στο 7ο Athens International Parkour Gathering και το δικό του επικό challenge. (παραδοσιακά τα gathering μας τελειώνουν τη δεύτερη μέρα με ένα τέτοιο) Κατά τη διάρκεια λοιπόν του φαγητού που ακολούθησε προς αναπλήρωση δυνάμεων και αποφόρτισης από το διήμερο και σε μια συζήτηση σχετικά με το challenge μας, καταλήξαμε να θυμόμαστε και το challenge των 1000 muscle ups και εμένα να επιμένω ότι οι 10000 κάμψεις θα ήταν ευκολότερες. (πόσο λάθος ήμουν θα το μάθαινα πολύ αργότερα)

Η λογική μου βασιζόταν σε 2 δεδομένα: 1) οι κάμψεις είναι πολύ ευκολότερες από τα muscle up - 10 φορές πιο εύκολες? - και 2) εφόσον εγώ μπορώ άνετα να κάνω 1000 κάμψεις σε 1ωρα και 30 λεπτά (προπόνηση την οποία είχα ολοκληρώσει μερικούς μήνες νωρίτερα) σίγουρα κάποιοι εκεί έξω θα μπορούσαν να κάνουν, ναι μεν 10 φορές περισσότερες επαναλήψεις, αλλά σε πάνω από 15 φορές περισσότερο χρόνο.

Στην αρχή βέβαια η συζήτηση ήταν θεωρητική, δεν επέμενα δηλαδή ότι εγώ απαραίτητα θα μπορούσα να το φέρω σε πέρας, αλλά ότι ήταν εφικτό και ευκολότερο του αντίστοιχου με τα muscle ups. Τότε ο Βlane με ρώτησε αν ήμουν διατεθειμένος να κάνω τις αντίστοιχες κάμψεις που αναλογούν στο διάστημα των 6 ωρών (2500 κάμψεις) Χμμμμ, σκέφτηκα, αν ξέρω ότι μπορώ τις 1000 σε 90, αποκλείεται να μην μπορώ 3000 σε 6 ώρες, δηλαδή 2000 ακόμα με >4 ώρες παραπάνω.

‘’Φυσικά’’ απαντάω και επειδή στόχος είναι να αποδείξω ότι είναι δυνατές οι 10000 σε 24 ώρες και δεδομένου ότι η απόδοση σε μια τέτοια προσπάθεια θα μειωνόταν δραματικά με το πέρασμα των ωρών, θα προσθέσω ακόμα 500 κάμψεις στις 6 ώρες!

Δώσαμε λοιπόν τα χέρια και δεσμεύτηκα να δοκιμάσω το challenge μέσα στον επόμενο χρόνο.

Η αλήθεια είναι ότι όταν ξεκίνησα να κάνω τα ‘’μαθηματικά’’ και το πλάνο της προσπάθειας κατάλαβα ότι δεν θα ήταν τόσο εύκολο όσο νόμιζα στην αρχή. Επίσης, δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις μια μέρα όπου για 8 συνεχόμενες ώρες (υπολογίζοντας και το απαραίτητο ζέσταμα - αποθεραπεία) δεν θα κάνεις τίποτα άλλο παρά κάμψεις και έπειτα να ξέρεις ότι για τουλάχιστον 2 μέρες τα χέρια σου θα είναι κατεστραμμένα. Τώρα λοιπόν, με την καραντίνα λόγω κορωνοιού και με τον φίλο και αδερφό Bill (ακα Βασίλη Τσιράκη) να συμφωνεί να είναι εκεί μαζί μου και να συμμετέχει, ήταν η κατάλληλη ευκαιρία...

...Για να κάνει κάποιος 3000 κάμψεις σε 360 λεπτά θα πρέπει να κάνει κατά μέσο όρο 8,4 κάμψεις κάθε λεπτό.

Το πλάνο μου λοιπόν ήταν να ξεκινήσω με σετ των 9 κάμψεων, αλλά με διάλειμμα 30’’ (περίπου 1 σετ ανά 40’’) για την πρώτη μισή ώρα και έπειτα σετ των 9 κάμψεων ανά λεπτό για τις επόμενες 2,5 ώρες. Έτσι θα είχα κάνει περίπου 1750 κάμψεις σε 3 ώρες και θα απόμεναν 1250 για τις 3 τελευταίες ώρες. (7 κάμψεις το λεπτό) ‘’Οκ, ίσως να έχω μια ελπίδα τελικά...’’

Στην πράξη τα πράγματα αποδείχθηκαν λίγο διαφορετικά. Το πλάνο άντεξε για περίπου 2,5 ώρες, όταν και αποφάσισα να ρίξω τις επαναλήψεις σε 8 ανά σετ. Θεωρητικά ήμουν ακόμα στο παιχνίδι αφού στις 3 ώρες είχα κάνει 1590 κάμψεις, όμως είχα ήδη ρίξει τις επαναλήψεις ακόμα περισσότερο, σε 7 ανά σετ. Έτσι αποδέχτηκα ότι το challenge των 3000 κάμψεων δεν θα ερχόταν σε πέρας, αλλά αποφάσισα να συνεχίσω προσπαθώντας για το καλύτερο δυνατό.

Στο τέλος των 6 ωρών και με πάρα πολύ πόνο είχα κάνει 2528 κάμψεις.

2528 κάμψεις! Δηλαδή αν είχα κρατήσει το στόμα μου κλειστό και αποδεχόμουν απλά να κάνω τις αρχικές 2500 κάμψεις που αναλογούσαν στις 6 ώρες θα είχα πετύχει! Σωστά?

Σωστά, αλλά και πάλι δεν θα είχα αποδείξει ότι είναι δυνατόν να γίνουν (από εμένα ή κάποιον δυνατότερο από εμένα 10000 σε 24 ώρες)

Μικρή σημασία έχουν όλα αυτά βεβαίως, αφού οι αριθμοί υπάρχουν για να μας παιδεύουν και να θέτουμε στόχους, εφικτούς ή ανέφικτους. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει ένα challenge επιτυχημένο ή όχι?

Αρχικά θα πρέπει να δούμε τον ορισμό και το νόημα ενός τέτοιου challenge.

Οι περισσότεροι (λογικοί) άνθρωποι θα αναρωτιούνται γιατί να μπει κάποιος σε μια τέτοια επίπονη διαδικασία, η οποία είναι μάλιστα εξ αρχής καταδικασμένη να αποτύχει?

Η έννοια της πρόκλησης είναι να μας ωθήσει να ανακαλύψουμε τα όρια μας, νοητικά, ψυχικά και σωματικά και αφού φτάσουμε να λειτουργούμε σε αυτά, πιθανότατα να τα ξεπεράσουμε κιόλας.

Αν όταν ξεκινάμε ένα challenge ξέρουμε ότι θα το καταφέρουμε, πολύ απλά δεν είναι challenge.

Το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε μορφή προπόνησης. Στην αρχή μια προπόνηση (πχ 1 σετ 20 κοιλιακών) μπορεί να μας φαίνεται πολύ δύσκολη, όσο όμως την επαναλαμβάνουμε, γινόμαστε καλύτεροι μέσα από την προσπάθεια και μετά από ένα χ αριθμό προπονήσεων οι 20 κοιλιακοί είναι πια εύκολοι. Τότε οι 20 κοιλιακοί δεν μας βελτιώνουν, παρά μας συντηρούν στο επίπεδο που βρισκόμαστε. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αλλάζουμε την ρουτίνα της προπόνησης μας αρκετά συχνά και να προκαλούμε τους εαυτούς μας.

Βέβαια, προκλήσεις σαν και αυτή που ανέφερα παραπάνω δεν είναι για να γίνονται συχνά ή ακόμα και για να επαναλαμβάνονται περισσότερες από μια φορά. Αυτά τα challenge είναι για αποδεικνύουν στους εαυτούς μας το τι είμαστε ικανοί να φέρουμε σε πέρας. Σε τι καταστάσεις είμαστε ικανοί να συνεχίσουμε να δουλεύουμε σωματικά και ψυχικά. Και φυσικά αν είσαι τέτοιος τύπος, παρά τον πόνο, τον ιδρώτα και πιθανότατα τα δάκρυα, είναι μια ξεχωριστή εμπειρία πολλές φορές ίσως και διασκεδαστική.

Αν αναλογιστώ όλα αυτά, για το challenge που σας μίλησα, ίσως να μπορούσα να προσθέσω ότι τελικά #challengecompleted αν και failed

Και για του hashtag το αληθές ορίστε μερικοί λόγοι που κάνουν την πρόκληση επιτυχημένη.

1. Σε 6 ώρες δεν έκανα καμία παύση, και πραγματοποιήθηκε τουλάχιστον 1 σετ ανά λεπτό. Για την ακρίβεια σε 360 λεπτά έγιναν 366 σετ

2. Η ποιότητα των κάμψεων μου ήθελα και πιστεύω πως κατάφερα να είναι άψογη από την 1η μέχρι την 2528η κάμψη. Quality over Quantity (ακόμα σε μια τέτοια πρόκληση με παράλογο αριθμό επαναλήψεων)

3. Με διαφορά ίσως λίγων επαναλήψεων έκανα πραγματικά όσες περισσότερες κάμψεις θα μπορούσα στο χρονικό διάστημα που είχα.

4. Έπεισα το μυαλό και το σώμα μου να συνεχίσουν μέχρι το τέλος, παρά τον πόνο, τις ατελείωτες ώρες και ενώ ήξερα μετά από κάποια στιγμή ότι δεν θα έφτανα τον αρχικό στόχο.

5. Έκανα 2528 κάμψεις :D

To Parkour είναι ένα άθλημα - τρόπος ζωής - τέχνη το οποίο περιέχει την έννοια του challenge στον πυρήνα του όσο τίποτε άλλο.

Όμως είτε Traceur (αθλητής Parkour) είτε όχι, ο μόνος τρόπος για να βελτιωθούμε σε οποιοδήποτε τομέα της ζωής είναι να θέτουμε τους εαυτούς μας απέναντι σε προκλήσεις και αν κάποιες φορές οι προκλήσεις αυτές φαίνονται αδύνατες ή παράλογες ακόμα καλύτερα!

“If you want to be the best, you have to do things that other people aren't willing to do.” Michael Phelps

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3000 push ups in 6 hours challenge (video)

In May 2019 during the dinner following our annual two-day Parkour Gathering and its physical challenge that included endless push ups and partner carries, I ended up committing to another challenge.

To do 3000 push ups in a period of 6 hours!

The story begins a lot earlier, when in 2010 and at a similar dinner between friends, someone asked Blane (aka Chris Rowat) if he would prefer to do 10,000 push ups or 1000 Muscle Up in 24 hours. Chris was pretty sure that only the Muscle Ups would be possible. One brought the other and a few weeks later a group of people (mostly members of Parkour Generations: Chris 'Blane' Rowat, Stephane Vigroux, Dan Edwardes, Chris Keighley, Joe Boyle, Jun Suto, Andy Pearson, Bruno Peixoto) began their effort to perform 1000 Muscle Up each in one day. The challenge has gone down in history as one of the most legendary challenges of our community (which was successfully completed by at 4 people, among them Blane and in fact much faster than 24 hours)

And so we arrive at 2019, at the 7th Athens International Parkour Gathering and its own epic challenge. (traditionally our gatherings end on the second day with one) So during the meal that followed to replenish our strength and discharge from the two days and in a discussion about our challenge, we ended up remembering the challenge of 1000 muscle ups and me insisting that 10,000 push ups would be easier. (how wrong I was I would find out much later)

My logic though, was based on 2 facts: 1) push ups are much easier than muscle ups overall - 10 times easier maybe? - and 2) if I can comfortably do 1000 push ups in 1 hour and 30 minutes (a workout I had completed a few months earlier) surely someone out there could do, 10 times more repetitions, but in over 15 times more time.

At the beginning, of course, the discussion was theoretical, I did not at all insist that I would necessarily be the one to carry it out, but that it was possible for strong people and easier than the muscle ups challenge. Then Blane asked me if I was willing to do the corresponding bends in the 6-hour period (2500 push ups) Hmm, I thought, if I know I can do 1000 in 90, it should be doable to do 3000 in 360 minutes, as that means another 2000 in over 4 hours.

"Of course" I answer and because the goal is to prove that 10000 is possible in 24 hours and since the performance in such an effort would decrease dramatically over the hours, I will add another 500 push ups in the 6 hours!

So we shook hands and I promised to try the challenge within the next year.

The truth is that when I started doing the "maths" and the plan of the challenge, I realized that it would not be as easy as I initially thought. Also, it is not very easy to find a day where for 8 consecutive hours (calculating the necessary warm up & recovery) you will do nothing but push ups and then know that for at least 2 days your hands will be damaged. So now, with the COVI-19 quarantine and with my good friend Bill (aka Vassilis Tsirakis) agreeing to be there with me and participate, it was the right opportunity ...

... In order to make 3000 push ups in 360 minutes, one has to do an average of 8.4 push ups every minute.

So my plan was to start with a set of 9 reps, but with a break of 30'' (about 1 set per 40'') for the first half hour and then a set of 9 reps per minute for the next 2.5 hours. That way I would have completed about 1750 push ups in 3 hours and there would be another 1250 left for the last 3 hours. (7 bends per minute) "Ok, maybe I have a chance in the end..."

In real life, things turned out to be a little different. All went according to plan for about 2.5 hours, when I decided to drop the repetitions to 8 per set. Theoretically, I was still in the game since in 3 hours I had made 1590 bends, but I had already dropped the repetitions even more, down to 7 per set. So I accepted the fact that the challenge of 3000 push ups would fail, however, I decided to keep trying for the best.

At the end of 6 hours and with a lot of pain I had completed 2528 push ups.

2528 push ups! That means that if I had kept my mouth shut and simply accepted to do the initial 2,500 push ups that were equivalent to 6 hours, I would have succeeded! Right?

Well, right, but still I wouldn't have proven that 10000 can be done in 24 hours (by me or someone stronger than me)

Of course, all these are of little importance, since the numbers exist just for us to set limits and goals, possible ones or impossible. So what makes a challenge successful or not?

First we need to figure out the definition and value of such a challenge.

The most (reasonable) people will wonder why would one choose to put himself into such a painful process, which is anyway doomed to fail from the start?

The meaning of the challenge is to push us to discover our limits, mentally and physically and once we reach them, to keep working so we are likely to overcome them.

If when we start a challenge we know we will succeed, it is simply not a challenge.

The same goes for any form of training. At first a workout (eg 1 set of 20 abs) may seem very difficult to someone, but the more he repeats it, the better he will become through the effort and after a number of workouts the 20 abs will be easy. Then the 20 abs will not keep improving him, but maintain him at the level he reached. That's why we need to change our training routines quite often and challenge ourselves.

Of course, challenges like the one I mentioned above are not to be done often or even to be repeated more than once. These challenges are about proving to ourselves what we are capable of accomplishing. If are we able of continue working while in physically and mentally hard situations. And of course if you're that type of guy or girl, despite the pain, the sweat and most likely the tears, it's always a special experience and maybe even fun.

If I think about all these, about the challenge I talked to you about, maybe I could add that in the end #challengecompleted though failed

And for the hashtag to be proven to be true here are some reasons that make the challenge successful to me.

1. In 6 hours I did not pause at all and at least 1 set per minute was performed. In fact, in 360 minutes, 366 sets were made

2. I wanted and I am sure I succeeded in keeping the quality of my push ups from the 1st to the 2528th repetition. Quality over Quantity (even in such a challenge with an absurd number of repetitions)

3. With a difference of maybe a few repetitions I really did as many push ups as I could do in the time limit.

4. I persuaded my mind and body to continue until the end, despite the pain, the endless hours and while I knew after a while that I would not reach the original goal.

5. I did 2528 push ups :D

Parkour is a sport - a way of life - an art, that contains the concept of challenge at its core like anything else.

But whether a Traceur (Parkour Athlete) or not, the only way to improve in any area of life is to challenge ourselves.

And if sometimes these challenges seem impossible or unreasonable even better!

“If you want to be the best, you have to do things that other people aren't willing to do.” Michael Phelps